Fazla iyiniyetiniz var mı?
Hayat bazen… Ne kadar salak olduğumuzu anlamak için film bittikten sonra fragmanını tekrar seyretmek gibidir. Unutmadan… İnsan… Ne gördüğünü görmezden ne de bildiğini bilmezden gelebilir. Fark, kiminin konuşmayı, kimininse susmayı tercih etmesindedir. Ben mi?.. Suistimal edilmemiş fazla iyiniyetiniz varsa bana bir tane ödünç verir misiniz?
Kötü insan…
Onlar kendilerini deniz yıldızı hikayesindeki fark yaratan kişi zannetmeye devam etsinler, keşke sen sahile vurmuş deniz yıldızı olarak kalsaydın. Unutmadan… Kötü insan dedikodu yapar. Daha kötü insan ise dedikodu yapılsın diye can atar. Ben mi?.. Sadri Alışık’ın dediği gibi: “Seni öyle bir severim ki dengeni kaybedersin. Kiliseye gider, ‘Selamün aleyküm’ dersin.”
Yalnızlığın en kötüsü…
Şeytan’ını merak ediyor ve O’nunla tanışmak istiyor musun? O zaman kendi içine yolculuk yapmalısın. Unutmadan… Hiç kimse kendi gölgesinin dışına çıkamaz… Yani… Her insan en az kendisi kadar yalnızdır. Ben mi?.. Yalnızlığın en kötüsünü yaşıyorum. Beni anlamayanların arasında kaldım.
‘İç’ini kaybedenler…
İşten eve, evden işe… Yazın tatile… İşten işsizliğe, işsizlikten işe… Diğer yandan, her hıyarım var diyene tuzunu alıp koşuyorsun. Sorayım sana… Sen yaşıyor musun? Unutmadan… Bugün var, yarın yok geçici ilişkiler ve insanlar yüzünden gerçek insanları kaybediyorsun. Ben mi? Düşünüyorum… İşini kaybedenler için İş ve İşçi Bulma Kurumu var. ‘İç’ini kaybedenler ne yapacak?
Gelecek geldi…
Doğru söyleyeni kovan, dokuz köyün köylülerini bilmeyeniniz yoktur. İşte onlar var ya… Artık yoklar. Çünkü, onlar şehirli oldu. Artık rahat rahat en doğruyu, hatta hep doğruyu söyleyebiliriz. Unutmadan… Gelecekte bir gün gelecekti… Hatırladınız mı?… İşte o… Yani, gelecek geldi. Ben mi?.. İstanbullular Ankara’yı, Ankaralılar İzmir’i, İzmirliler hiçbir yeri beğenmez. Herkes dört duvar arasında yaşadığı halde…