Vazgeçmişi olanlardanım…
İnsan, gerçekliği çarpıtır. Bunu yüzüne vurmaya gör. Şiddet kaçınılmazdır. Unutmadan… Kapıları dinleyenler kendileri için iyi şeyler duymazlar. Ben mi?.. Özgeçmişi değil, vazgeçmişi olanlardanım.
Kaybettiğim her şeye…
Konuşmanın hiçbir şeye değmediği anların olduğunu fark ettiğimde lisedeydim. İşte o günden sonra yazmaya başladım. Çünkü Cesare Pavese’nin dediği gibi; “Ben, hiçbir zaman dünyayı umursamadan hayatın tadını çıkarabilen rahat bir insan olamadım. O yürek yok bende…” Unutmadan… Aptallar yalnızlığa pek katlanamaz ama akıllılar bir nimet olarak görür. “Asla yalnızken yalnız değilim.” der Schiller. Ben mi?..…
Yaşama sebebim…
“Hadi bir şeyler söyle, çocuk gözlerim dolsun / İçinden git diyorsun, duyuyorum gülüm / Gideceğim son olsun.” diye söze başladı Ahmet Kaya. “Söyle bana güzel kadın / Her şey yerli yerinde mi? / Bırakıp gittiğin gibi / Deniz mavi, gök yeşil mi?” diye devam etti Haluk Levent. Unutmadan… “İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini…