İstanbul…
Adını yüreğime, umutlarıma yazdığım… Adını kasırgalarla diyar diyar gezdirdiğim… Kara sevdam… İstanbul. Bana durup durup gel deme. Maksadın beni görmek değil. Bana kendini göstermek.
Unutmadan…
Yağmur yağınca hâlâ uykum geliyor. Ve… Ağlayarak uyuyorum bir başıma. Bırak, hayalin düşlerimde kalsın. Beyoğlu ben olmasam da aydınlık.
Ben mi?..
Sevdiğim başka, sevenim başka. Geçtim düşler sokağından, bir gece vaktiydi. Düş sattım ihanet ettiklerine.
Her bakışımda yalnızca seni gördüğüm
Rüyalarımda bile sokaklarını gezdiğim
Havasında toprağında kendimi bulduğum
Her yanında tarih kokan canım İstanbul’um ..
Bi dörtlük te benden sana hediye olsun musa abi.. taze taze şimdi yazdım 🙂