Hasret
Ömrünüze… Gönlünüze… Giriverir… Öyle bir seversiniz ki onu… Kelimeler yetmez kendinizi ifade etmeye. El ele, yan yana iken bile onu özlersiniz. Yanınızda olmadığı zamanlar ise sizin için tam bir kabustur. Yokluğuna bir tek an bile dayanamadığınızı düşünürsünüz. Bunu söylersiniz fakat “O” buna sadece güler. İnanıp inanmadığını hiç bilemezsiniz. Ama… Olsun… Siz seviyorsunuz ya… Olan olmuştur……
Geri gelmek…
Günlerce O’nu beklemenize rağmen görüşmemesi ve üstelik uğradığınız “Yalancı” ithamının sizde açmış olduğu yaraları gözardı ederek geri dönersiniz. Bir sıcak tebessüm beklersiniz. Sizi karşılayansa “İstediğin zaman gidip, istediğin zaman gelemezsin.” cümlesidir. Oysa siz haksız olduğunuza inandığınız için dönmemişsinizdir. En az O’nun kadar haklı olduğunuza inandığınız için geri gelmişsinizdir. Hâlâ bıraktığınız yerde onu görmek sizi çok…
Sultan Ahmet Camii
Beni en çok sarıp sarmalayabilen iki camiden biridir Sultan Ahmet. Eyüp Sultan Camii beni önce sarıp sarmalar ve sonra ruhumun bağlarını çözer. Öyle bir çözerki… Ne zaman ibadet için gitsem ağlamadan çıkamam. Hem de ne ağlamak!.. Sultan Ahmet Camii ise beni sarıp sarmaladıktan sonra bedenimin bağlarını çözer. İbadetten sonra yürümeyi yeni öğrenen bir çocuğun yüz…
Gidenin ardından…
Hayat bu, söyletir bazen, elemden tasadan Her zamanki gibi yine geç kaldık, gidenin ardından.